Tana Toraja

Vanuit hetzelfde internetcafe als de vorige keer, maar een ervaring (en heel veel fotos) rijker. Laat ik eerst eens wat vertellen over dit gebied. Ik ben in 'Tana Toraja', het gebied van een volk met nogal uitgebreidde en aparte tradities, vooral als het gaat om begravenissen. Dat is hier een heel evenement, waarbij de familie uit heel Indonesie terugkomt. Daarna gaat het drie dagen door: de eerste dag komt de familie, de tweede dag is een huisceremonie (met veel varkens- en buffeloffers) en de derde dag wordt het lichaam naar het graf gebracht, wat meestal een uitgegravengat in een steen is. Zie bijv. http://www.torajatreasures.com/en/about-toraja voor meer informatie. En nu hoe wij het hebben beleefd:

Zaterdag hebben Inigo en ik zoals gezegd een scootertje gehuurd, waarmee we drie 'tourist places' langs zijn gegaan. De eerste was Londa, daar zijn grotten waarin velen zijn begraven. Ook zitten er 'tau-tau' - dat zijn levensechte poppen van de doden - voor de grot. Vreemd om op zo'n begraafplaats te lopen, wetende dat de botten en schedels ooit echte mensen zijn geweest. Daarna door naar Ke'te Kesu, een 'traditional village'. Die bestaat uit de gebouwen met de typische Toraja-bouwstijl: het dak heeft de vorm van de hoorns van buffels (buffels zijn een statussymbool en duur). Deze heten Tongkonan.Voor zover ik het begrepen heb hebben de gebouwen drie doelen en verschillen in formaat: de kleinste worden gebruikt voor de opslag van rijst. Tijdens de begravenisceremonies is er een tijdelijke tongkonan waarin de kist staat, en de grootste tongkonans zijn heilige woonhuizen die centraal staan in de ceremonies. Het aantal buffelhoorns op de voorkant geeft aan hoe rijk de familie is. Hierna nog door naar de 'baby graves': overleden baby's worden daar in een boom 'begraven'.

Zondag zijn we gaan wandelen door dit ook landschappelijk prachtige gebied. De wandeling ging van Lempo, via Batutumonga en Pana naar Tikala. Rotsblokken en ruige bergwanden doorbreken de rijstterassen. De wegen bestaan voor de helft uit kuilen, maar daardoor is het tempo lekker rustig. De mensen groeten vriendelijk en de kinderen zijn nieuwsgierig: het mag dan wel een touristische regio zijn voor Indonesische begrippen, maar echt gewend zijn ze toch niet aan blanken. De wandeling werd wat langer dan gedacht, omdat de kaart niet helemaal correct was: eerst zijn we ongeveer 2-3 km te ver doorgelopen over de weg omdat we dachten dat de afslag aan het eind van de weg was, dat bleek niet het geval dus moesten we weer terug. Zo kwamen we uiteindelijk pas om half zes uit in de plek waar we weer met de bemo (minibus) naar Rantepao (waar we slapen in Wisma Maria I) terug zouden gaan: die reed echter niet meer. Uiteindelijk voor een redelijk zacht prijsje thuisgebracht door iemand.

Maandag met gids Jony mee naar twee beginnende ceremonies. De eerste werd nog opgebouwd, maar interessant om te zien hoe ze alle tijdelijke huisvesting opbouwen voor de vele gasten. Overigens neem je als gast bij zo'n ceremonie altijd iets mee voor de familie: meestal een paar pakjes sigaretten. De tweede ceremonie was op de eerste dag, het ontvangen van de familie. Dit was een armere familie maar heel hartelijk: we kregen gelijk palmwijn uit bamboe te drinken en na toen het lunchtijd was kreeg iedereen een bordje rijst met net-gekookt vlees - best lekker!

Vandaag ging Inigo door naar het noorden. Ik wilde eigenlijk graag nog raften, maar daar waren twee mensen voor nodig dus dat ging niet door. Daarom 's ochtends naar Bori, nog een touristische plek. Echter na de andere plaatsen niet zo speciaal meer. Toen ik echter mijn lunch zat te eten in Mart's cafe kwam er een lokale gids op me af die vertelde dat er vandaag buffelvechten zou zijn bij de ceremonie waar we gisteren als eerste waren. Daar bracht hij me voor een zacht prijsje heen. Opeens waren er heel veel mensen die allemaal aan het wedden waren. De meeste buffels hadden er echter niet zoveel zin in, dus op een paar spectaculaire momenten na gebeurde er niet al te veel. Om vijf uur was het af en ging er gebeden worden (2 uur lang), omdat het begon te regenen zijn we daar echter niet blijven kijken. Het gekke is dat een begravenis hierdoor een combinatie van rouw en evenementen is.

Vanavond ga ik in de 'super-executive-class' bus terug naar Makassar. Die doet er 9 uur over en kost ongeveer 10 euro, dus dat is wel fijn. Dan kom ik morgenochtend vroeg aan. Eigenlijk wilde ik dan gelijk naar Bali vliegen, maar dat was nu dubbel zo duur als zaterdag: daarom ga ik nog een paar dagen op een mooi strand in het zuiden van Sulawesi vertoefen.

Zie voor (veel) fotos weer: http://picasaweb.google.com/hansvanfraneker/HansInOostAzie - onderaan de oude!