Vulkanen op Java

De ochtend na het vorige bericht om 5 uur 's ochtends achterop een scootertje gestapt wat me in drie uur naar de vulkaan Ijen zou brengen. Voor de eerste keer mijn trui gebruikt, want op hoogte is het best koud en zeker achterop een scooter. Na een tijdje ging het heuvelop over een slechte weg. Op het moment dat je over de rand van de oeroude caldera komt rij je weer heuvelaf door de vele koffieplantages, maar nu met uitzicht op de vulkaan. Afgezet ben ik bij de post beneden, daarna is het nog drie kilometer bergop lopen over een mooi pad. Eenmaal boven bereiken de zwaveldampen je neus en is het uitzicht verbluffend. In de vulkaan ligt een zuur, groen meer (aan 1 kant afgedamt door de Nederlanders om de koffieplantages te beschermen) en de dragers met ongeveer 80kg (!!!) zwavel op hun nek komen uit de krater omhoog.

Je kan ook de krater in, en onderweg naar beneden kwam ik twee Nederlandse meisjes tegen die in hetzelfde hotel bleken te zitten. Met hun gids erbij helemaal naar beneden. Daar voel je je net op een vreemde planeet: zwavelwolken komen af en toe langs (heel ongezond helaas) omdat de wind een beetje wisselvallig was. Ademen gaat zwaar en je ogen prikken. De mensen die continu beneden zijn hebben gasmaskers. Je staat aan de voet van een groen meer op gele stenen. Zo bizar bijzonder.

De volgende dag samen met de twee Nederlanders op weg naar de volgende vulkaan, Bromo. Daarvoor moesten we drie uur met de bus naar Probolinggo en vanaf daar (samen met nog een Nederlander) na lang wachten met een bemo omhoog naar de rand van de Tengger caldera. Daar een nacht geslapen (nouja, nacht... om 3:50 ging de wekker alweer). In het donker de Tengger caldera in en na drie kwartier lopen door de 'Sand Sea' konden we beginnen aan de laatste tweehonderzoveel treden de Bromo op. Bovenop zaten al veel Indonesiers te wachten op de zonsopgang, maar helaas gooide de bewolking roet in het eten.

Ook uit Bromo komen zwaveldampen, maar in vergelijking met Ijen veel minder spectaculair. Door de wolken viel het uitzicht ook een beetje tegen en af en toe kwam er een miezerbuitje over. Ook was het weer koud, dus we hadden het redelijk snel gezien. Daarom waren we om zeven uur alweer terug bij onze homestay, dus besloten we maar gelijk door te gaan naar onze volgende bestemming.

Na weer ruim een uur wachten op de bemo terug naar Probolinggo om daar de trein richting Yogjakarta te pakken. Het eerste uurtje op de grond gezeten, maar daarna hadden we gelukkig plaatsen. Echter na negen uur in de trein werd het toch een beetje vervelend. De andere Nederlanders gingen naar Solo, ruim een uur voor Yogjakarta. Ik had geen zin meer, dus ook een nacht in Solo geslapen met het idee om voetbal te kijken met z'n allen (1:30 hier), maar ik ben de enige die (de eerste helft) heeft gezien: we waren nogal moe van het vroege opstaan de afgelopen dagen. Vandaag doorgereist naar Yogjakarta, het culturele hart van Java.

Zie voor alle foto's weer http://picasaweb.google.com/hansvanfraneker/HansInOostAzie#