Opvallend Sulawesi (voor mij dan)

Momenteel zit ik in het strandplaatsje Bira in het zuiden van Sulawesi. Prachtig wit zand en blauw water, zee-arenden vliegen 's ochtends door de lucht en het is weer warm, zonder regen! Gisteren gesnorkeld, o.a. een octopus en drie schildpadden gezien. En springende vissen, dat is grappig! Daarnaast lekker op het strand gelegen en maar lichtelijk verbrand ;) Vandaag geprobeerd de heuvel op te lopen voor een mooi uitzicht, maar dat mocht niet helemaal baten (want ik kon het pad niet vinden). Echter wel halverwege gekomen voor een mooi uitzicht! Ook uit de verte wat wegvluchtende apen gezien, en een ?wandelende/vliegende tak? Daarna op het strand bleek het opeens druk geworden: de locals hebben een paar dagen vrij! Ik lijk wel een BN'er hier, beetje teveel van het goede al die aandacht als je gewoon lekker op het strand wil liggen of in de ondiepe zee wilt dobberen.

Morgen vertrek ik hier om acht uur 's ochtends met een Kijang (daarover later meer) naar Makassar. Vanaf daar vlieg ik dan aan het eind van de middag naar Bali, om tussen de Australiers neer te strijken op het touristische Kuta Beach. Hoop daar wat te gaan surfen!

Dat betekent echter dat ik na bijna drie weken Sulawesi weer ga verlaten! Op dit nogal uitgestrekte eiland zijn me een aantal dingen opgevallen die anders zijn dan in Nederland (zoals te verwachten viel). Nu hoop ik dat jullie het interessant vinden hier wat over te horen. Zo niet: lees dit niet en ga direct naar de foto's op http://picasaweb.google.com/hansvanfraneker/HansInOostAzie#.

Het eten - (belangrijkste eerst he ;)) Sowieso positief zijn de fruitjuices, echt overheerlijk! Ook valt het me op hoeveel verschillende soorten rijst je hebt. Niet alle witte rijst, maar vanalles! Omdat ik in Nederland niet echt een rijstliefhebber ben komt dat goed uit, want het eten bevalt me best. Het enige minpuntje is dat je eigenlijk altijd rijst hebt... avondeten & lunch, iedere avond.

Het vervoer - De VIP bus van Tana Toraja naar Makassar was echt super. Ook de 'bemo's' (minibusjes) werken super, er zijn er zoveel dat je nooit lang hoeft te wachten. Het kost allemaal bijna niets. Wel stoppen ze sommige Kijangs (bepaald soort auto, meestal voor langere afstanden) veel te vol: hierheen zaten we met 13 man, bananen achterin en op het dak, en op een doorgezakte stoel vier uur op een hobbelweg. Soms is het ook (iig voor mij nog) onduidelijk welk minibusje waarheen gaat: er staat wel iets op het raam, maar dat is alleen het eindstation. Echter, het grootste nadeel vind ik de opdringerige taxi- of becak (fietstaxi): soms voelt het alsof je ze van je moet afslaan als je gewoon een stukje wilt lopen of OV wilt gebruiken. Ook proberen ze westerlingen altijd (veel) meer te laten betalen dan de locals: het is dus altijd goed oppassen en je moet weten wat het ongeveer kost.

De omgeving - de omgeving is over het algemeen prachtig: mooie berg/heuvellandschappen met rijstvelden, veel groen. Of natuurlijk een prachtig wit strand! Het is echter jammer dat de mensen hier het afval gewoon uit het raam smijten (van de auto). Daardoor ligt bijna overal wel een waterfles, een snoepzakje of andere troep. Als je zelf iets weg wilt gooien is een afvalbak ook bijna niet te vinden.

Het verkeer - toetert de hele tijd (maar dat kan alles betekenen: bedankt, ik kom eraan, wil je meerijden, kijk eens wat voor mooie toeter ik heb, ga aan de kant, pas op, ik ga inhalen enz enz enz), overal rijden scootertjes (met 3/4 mensen erop, of overvol met spullen). Maar toch zijn de meeste bestuurders hier heel aardig (i.t.t. Jakarta), als iemand ergens tussen wil geven ze ruimte, wachten ze geduldig of gaan ze even aan de kant.

De steden - een stad hier is voor mij nog altijd een chaos, al begin ik er iets van te snappen. In eerste instantie is het vooral de herrie van het verkeer. Daarnaast zijn overal winkeltjes, waar ze allemaal hetzelfde lijken te verkopen. Op een straat kunnen tientallen winkeltjes naast elkaar zitten die allemaal water, telefoonkaarten en chips verkopen - waarom? Ook is er enorm veel reclame en zijn telefoon of elektriciteitsleidingen vaak bovengronds, wat het niet een aantrekkelijk gezicht maakt. Steden zijn hier niet echt mijn ding...

De mensen - over het al gemeen zijn de mensen hier super aardig en vriendelijk. De eigenaars van al die winkeltjes zitten voor hun zaak en groeten vriendelijk - echter je krijgt het gevoel dat niemand iets doet. Overal zitten mensen buiten, ontspannen te praten of een dutje te doen. Een relaxte sfeer in vergelijking met het gestresste Nederland.  Wel is het jammer dat de meesten hier geen Engels spreken (en ik geen Bahasa Indonesia), daarom blijft het vaak bij 'hello mister'

Tourisme - over het algemeen komen in Sulawesi betrekkelijk weinig blanken: iedereen wil met je op de foto of is op z'n minst heel blij met een reactie op 'hello mister'. Hierdoor is het land nog mooi 'puur', maar soms is het wel raar als je lekker op het strand ligt te lezen en iemand met z'n mobiel fotos van je komt maken. Of als er opeens 5 kinderen om je heen komen zitten en iemand daar dan tien foto's van maakt...  schijnt dus dat ze hier in Indonesie jaloers zijn op onze witte huid en hun best doen zo min mogelijk 'bruin' te worden.

Het weer - warm (rond de 30 graden) en vaak heel vochtig. Meer regen dan ik verwacht had, maar meestal pas aan het eind van de middag, dus dat is niet zo erg.